Κατά συνέπεια οι τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο προλαβαίνουν τα χειρότερα. Ο οδοντίατρος θα δει σημάδια καταστροφής, θα ανιχνεύσει κάτω από παλιά σφραγίσματα ή στεφάνες και θα βγάλει ακτινογραφίες. Αυτές αποκαλύπτουν βλάβες στο πλάι μεταξύ των δοντιών, το βάθος των βλαβών και γίνονται κατά περίπτωση, όταν χρειάζονται ή και σε τακτική βάση.
Το βάθος και το μέγεθος της καταστροφής θα προσδιορίσει και το είδος της αντιμετώπισης.
1. Αν η καταστροφή βρίσκεται μόνο μέσα στην αδαμαντίνη, την εξωτερική στιβάδα του δοντιού (σμάλτο), η βλάβη είναι αναστρέψιμη. Με την τοποθέτηση φθορίου ενασβεστιώνεται ξανά το δόντι και η ακεραιότητά του αποκαθίσταται.
2. Αν η βλάβη προχωρήσει βαθύτερα στην οδοντίνη (οδοντική ουσία κάτω από την αδαμαντίνη) τότε θα χρειαστεί σφράγισμα. Όσο νωρίτερα αντιμετωπιστεί η καταστροφή τόσο μικρότερο και ευκολότερο θα είναι το σφράγισμα.
3. Σε μεγαλύτερη καταστροφή θα χρειαστεί ένα ένθετο ή στεφάνη (κορώνα) για να αποκατασταθεί το δόντι.
4. Όταν η βλάβη προχωρήσει σε βάθος, ο πολφός του δοντιού θα προσβληθεί, θα πονά, και τότε θα χρειαστεί ενδοδοντική θεραπεία (αυτό που συνήθως ονομάζομε απονεύρωση) πριν γίνει οποιασδήποτε μορφής αποκατάσταση.
5. Αν και σ’ αυτή τη φάση μείνει αθεράπευτο, το δόντι νεκρώνεται η βλάβη προχωρά στους περιοδοντικούς ιστούς και προκαλεί οστικές βλάβες όπως κοκκίωμα, κύστη ή προκαλείται απόστημα.
6. Όταν η καταστροφή είναι εξαιρετικά μεγάλη το δόντι πρέπει να εξαχθεί. Κατά συνέπεια αν δεν αντιμετωπιστεί μία οδοντική βλάβη αυτή χειροτερεύει. Η βλάβη προχωράει με αργούς ρυθμούς μέχρι να δώσει σημάδια πόνου.
Όλες οι βλάβες ξεκινάνε μικρές. Αποκαταστήστε τις πριν προχωρήσουν σε μεγαλύτερες ζημιές.
