Είναι μία κατασκευή που τοποθετείται στο στόμα για να αποκαταστήσει ένα ή περισσότερα δόντια που λείπουν. Συγκολλιέται στα δόντια που βρίσκονται εκατέρωθεν των ελλειπόντων. Μερικές φορές, η γέφυρα στηρίζεται μονόπλευρα και το δόντι που λείπει μπαίνει κρεμαστό (πρόβολο). Μία γέφυρα μπορεί να τοποθετηθεί (συγκολλούμενη ή κοχλιούμενη) πάνω σε εμφυτεύματα και σε σπάνιες περιπτώσεις πάνω σε εμφυτεύματα και φυσικά δόντια. Συνήθως, κατασκευάζεται από ένα μεταλλικό σκελετό πάνω στον οποίο ψήνεται πορσελάνη. Στα μπροστινά κυρίως δόντια μπορεί να μπει και γέφυρα εξ ολοκλήρου πορσελάνινη (ολοκεραμική). Πολλές φορές η γέφυρα κοντά στα ούλα ενισχύεται με «αυχενική» πορσελάνη.
 

Τι προσέχουμε κατά την τοποθέτηση μιας γέφυρας: 
1. Την ασφαλή προστασία των δοντιών στηριγμάτων με άψογη εφαρμογή.
2. Τη ‘’φιλική συμπεριφορά’’ στα ούλα που περιβάλλουν τα δόντια και στο βλενογόννο κάτω από το ενδιάμεσο (γεφύρωμα) με την κατάλληλη σχεδίαση.
3. Την ορθή επαφή με τα παρακείμενα της γέφυρας δόντια όπως και με τα δόντια της απέναντι γνάθου.
4. Την εναρμόνιση με τα χείλη, την παρειά και τη γλώσσα.
5. Την εξασφάλιση συνθηκών στοματικής υγιεινής (βουρτσάκια μεσοδοντίων διαστημάτων)
6. Και βέβαια την αισθητική που επιτυγχάνεται με όλα τα παραπάνω και το κατάλληλο σχήμα, μέγεθος και χρώμα ώστε η γέφυρα να ενσωματώνεται ομαλά στο στόμα και να μην διακρίνεται!

Τα εμφυτεύματα αντικαθιστούν ελλείποντα δόντια και προσφέρουν άνεση κα ένα χαμόγελο που δείχνει πολύ φυσικό. Είναι μεταλλικά υποκατάστατα οδοντικών ριζών κατασκευασμένα από κατάλληλα κράματα τιτανίου.

Τοποθετούνται χειρουργικά μέσα στο κόκκαλο των γνάθων, όπου μετά την πάροδο ορισμένου χρόνου γίνονται ένα με αυτό (οστεοενσωματώνονται).

 Σε μία δεύτερη χειρουργική επέμβαση τοποθετούνται πάνω σε αυτά εξαρτήματα τα οποία στηρίζουν μεμονωμένα δόντια, γέφυρες ή οδοντοστοιχίες κατά περίπτωση.

Για να επιτευχθεί και να διατηρηθεί η οστεοενσωμάτωση  απαιτείται επαρκής ποσότητα οστού και καλή στοματική υγιεινή. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις η διάρκειά τους είναι για μία ζωή. 

Μερικές φορές όταν τρώμε κάτι κρύο ή πίνουμε κρύο νερό αισθανόμαστε πόνο. Γιατί συμβαίνει  αυτό;

 Κατ’ αρχήν μπορεί να είναι φυσιολογικό όταν συμβαίνει στα κάτω μπροστινά δόντια σε κάτι πολύ παγωμένο.

 Είναι επίσης φυσιολογικό μετά από βαθύ καθαρισμό των ριζών των δοντιών ή μετά από ένα βαθύ σφράγισμα. Με την πάροδο του χρόνου ο πόνος λιγοστεύει και εξαφανίζεται.

 Σε άλλες όμως περιπτώσεις μπορεί να υποδηλώνει μία βαθιά τερηδόνα δηλαδή ένα πολύ χαλασμένο δόντι. Ο πόνος είναι παροδικός. Αν διαρκεί μιλάμε για βλάβη του πολφού.

Πόνος δημιουργείται και όταν από οριζόντιο βούρτσισμα των δοντιών με σκληρή ιδιαίτερα βούρτσα υποχωρούν τα ούλα και αποτρίβεται η λεπτή αδαμαντίνη και αποκαλύπτεται η οδοντίνη.

 Θεραπευτικά κατά περίπτωση προβαίνουμε σε έμφραξη με καλή μόνωση, ενδοδοντική θεραπεία, χορήγηση φθοριούχων ή και ειδική οδοντόκρεμας συνοδευόμενες με οδηγίες στοματικής υγιεινής.

 ΕΝΔΟΔΟΝΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΊΑ
Όταν τα μικρόβια της τερηδόνας εισχωρήσουν μέσα στον πολφό ενός δοντιού προκαλείται φλεγμονή αυτού που ονομάζεται πολφίτιδα και εκδηλώνεται με πόνο. Στη συνέχεια, ο πολφός νεκρώνεται και τα μικρόβια προωθούνται πέρα από την άκρη της ρίζας στον περιβάλλοντα χώρο προξενώντας φλεγμονή που είναι δυνατόν να εκδηλωθεί με απόστημα που είναι μία βαριά κατάσταση. 
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις και σε άλλες, επεμβαίνουμε θεραπευτικά στο εσωτερικό του δοντιού, αυτή είναι η ενδοδοντική θεραπεία (ονομάζεται και απονεύρωση αλλά αυτός δεν είναι ακριβής όρος). Στην αρχή, καθαρίζουμε όλη την τερηδόνα. Μετά βρίσκουμε τα στόμια των ριζικών σωλήνων. Στη συνέχεια με μικροεργαλεία καθαρίζουμε το εσωτερικό τους από τον φλεγμαίνοντα ή νεκρό ιστό, ενώ εξαλείφουμε τις κρύπτες των μικροβίων. Για πληρέστερο καθαρισμό και απολύμανση κάνουμε πολλούς διακλυσμούς με αντισηπτικά υγρά. Συνήθως αφήνουμε το δόντι κάποιες μέρες να ηρεμήσει αφού το κλείσουμε εξωτερικά με ένα πρόχειρο σφράγισμα. Σε επόμενη επίσκεψη θα εμφράξουμε τους ριζικούς σωλήνες με γουταπέρκα και ειδικά φυράματα. Σε όλα τα στάδια οι ακτινογραφίες είναι πολύτιμα βοηθήματα.
Μετά το τέλος της θεραπείας το δόντι πρέπει να αποκατασταθεί με κάποιο τρόπο (π.χ. σφράγισμα-ανασύσταση-στεφάνη) για να μπορέσει να λειτουργήσει με ασφάλεια.

Η απαρχή της τερηδόνας μπορεί να περιγραφεί ως απώλεια ασβεστίου των δοντιών (απασβεστίωση) όταν το pH του στόματος κατεβαίνει κάτω από την τιμή 5,5 (όξινο περιβάλλον). Επανασβεστίωση συμβαίνει όταν το pH ανεβαίνει. Η παρουσία του φθορίου διευκολύνει την κατάσταση όπως και το τυρί που είναι πλούσιο σε ασβέστιο. Όταν, η απασβεστίωση είναι μεγαλύτερη της ενασβεστίωσης έχουμε κοιλότητα και με την εγκατάσταση μικροβίων τερηδόνα. Πιο συγκεκριμένα:

• Η ζάχαρη της διατροφής διασπώμενη από τα μικρόβια του στόματος (μικροβιακή πλάκα των δοντιών) παράγει οξύ (χαμηλό pH).Το όξινο περιβάλλον βοηθά την παραπέρα αύξηση του αριθμού των μικροβίων. 

• Τα σάκχαρα βρίσκονται φυσικά όπως στα σταφύλια, σύκα, μέλι κ.λ.π ή προστίθενται στα τρόφιμα.

• Παίζει μεγάλο ρόλο η ποσότητα και η μορφή της σακχαρούχου τροφής, αν δηλαδή είναι κολλώδης οπότε συγκρατιέται ευκολότερα στις επιφάνειες των δοντιών (κουλουράκια) και έτσι αυξάνεται η διάρκεια της βλαβερής δράσης της. 

• Καραμέλες και γλειφιτζούρια που λειώνουν αργά στο στόμα καταλαβαίνουμε πόσο επηρεάζουν. 

• Η ζάχαρη που βρίσκεται στα αναψυκτικά, τον καφέ ή το γάλα, επειδή περνάει γρήγορα από τη στοματική κοιλότητα είναι λιγότερο βλαβερή. Εύκολα αντιλαμβανόμαστε, ότι αν η κατανάλωση γίνεται με καλαμάκι είναι ακόμα καλύτερα.

• Η συχνότητα κατανάλωσης σακχαρούχων προϊόντων είναι σοβαρός παράγοντας βλαπτικής δράσης.

Καταλήγοντας θα λέγαμε, ότι η κατανάλωση γλυκών και γενικά σακχαρούχων είναι καλύτερα να γίνεται στα γεύματα, ώστε στη συνέχεια με το βούρτσισμα με φθοριούχο οδοντόκρεμα και τη χρήση νήματος να απομακρύνονται τα υπολείμματα των τροφών και βέβαια η μικροβιακή πλάκα. Η κατανάλωση τυροκομικών προϊόντων που είναι πλούσια σε ασβέστιο είναι ευεργετική. Τα ωμά λαχανικά είναι φορτωμένα βιταμίνες. Η χρήση τσίχλας χωρίς ζάχαρη μεταξύ άλλων βοηθά στην έκκριση του σάλιου και καθαρίζει τα δόντια.
Να έχουμε γλυκιά ζωή με γερά δόντια!!!